2e week
In deze week zijn we verplaatst naar "emplacement" 82. In mei hebben we daar ook gestaan. Fijn plekje want in deze tijd van het jaar moet je alle zon opvangen, die er is. Dat is nl het leuke aan dit terrein: veel bomen. In de zomer ben je daar blij mee, maar in het najaar is dat een ander verhaal.
Deze week heeft Gerard regelmatig gefietst; ik blijf bij Beau, want we hebben nu de fietskar niet meegenomen.
We hebben regelmatig contact met onze Ayguette-vrienden.
Die kennen we al een paar jaar en maken graag een praatje met elkaar. Dat zijn Dick en Marianne uit, jaja, Alkmaar en hun vrienden Veronique en Dirk uit Obdam. Zij kwamen tegenover ons staan.
Laatstgenoemden hadden in de buurt van Montpellier gestaan en maakten een fietstocht op hun racefietsen. Daarbij lette Dirk even niet op en belandde in een greppel: een paar gebroken ribben en een pijnlijke schouder.
Stoere Dirk heeft toch de auto met caravan naar Faucon gereden (waar zij ook al een aantal jaren staan) en met hulp van hun vrienden zich geïnstalleerd. Natuurlijk had hij veel last en pijn van zijn verwondingen, maar maakte er het beste van.
Met hen hebben we nog een laatste keer in het restaurant van de camping gegeten. Het restaurant ging sluiten. Het was een drukke restaurant-avond die laatste keren er werd druk geapplaudisseerd voor de kok en de eigenaar en zijn vrouw en de vaste serveerster Nathalie.
Deze week heeft Gerard regelmatig gefietst; ik blijf bij Beau, want we hebben nu de fietskar niet meegenomen.
We hebben regelmatig contact met onze Ayguette-vrienden.
Die kennen we al een paar jaar en maken graag een praatje met elkaar. Dat zijn Dick en Marianne uit, jaja, Alkmaar en hun vrienden Veronique en Dirk uit Obdam. Zij kwamen tegenover ons staan.
Laatstgenoemden hadden in de buurt van Montpellier gestaan en maakten een fietstocht op hun racefietsen. Daarbij lette Dirk even niet op en belandde in een greppel: een paar gebroken ribben en een pijnlijke schouder.
Stoere Dirk heeft toch de auto met caravan naar Faucon gereden (waar zij ook al een aantal jaren staan) en met hulp van hun vrienden zich geïnstalleerd. Natuurlijk had hij veel last en pijn van zijn verwondingen, maar maakte er het beste van.
Met hen hebben we nog een laatste keer in het restaurant van de camping gegeten. Het restaurant ging sluiten. Het was een drukke restaurant-avond die laatste keren er werd druk geapplaudisseerd voor de kok en de eigenaar en zijn vrouw en de vaste serveerster Nathalie.
De vooruitzichten voor het weer werd door ons zeer in de gaten gehouden. De temperatuur was niet zo hoog; hetgeen niet zo erg is als de zon schijnt. Die is nog sterk genoeg. Voor mij zelfs lekker om zo onder het gebladerte te zitten en de zonnestralen ertussendoor.
Maar steeds vaker werd er op alle weersites gekeken hoe het weer zich verder ging ontwikkelen.
We hadden geen zin om een dag of wat regen uit te zitten, want daar zag het naar uit. Dirk en Veronique gingen naar huis (lees: eigen huisarts raadplegen; hij had nog steeds veel pijn en Dick en Marjan gingen ook vrij plotseling op weg naar huis.
Gerard ging ook al meer verlangen naar huis: vrienden, strand etc.
In het weekend hebben we de knoop doorgehakt. Dus zondagmiddag 22 oktober zijn we begonnen met de luifel af te breken en het grondzeil op te ruimen. Alles was droog en daar ben je als kampeerder wel blij mee.
De volgende ochtend waren we vroeg wakker, zodoende zaten we al om ¼ over 8 in de auto.
Beau blijft altijd heel rustig in tegenstelling tot Fanny en Mac. Die kregen altijd iets van een vluchtneiging en werden erg nerveus.
Het maakt bij Beau de pis niet lauw. Hij heeft geen uiterlijke nervositeit en blijft heel kalm. Als de poten van de caravan omhoog gedraaid worden springt hij alvast in de auto met de gedachte, dat hij op deze manier niet vergeten kon worden.
Naarmate de mist verder optrok reden we heerlijk in de zon en in. deze tijd van het jaar staat ie laag. En bijstaat dan achter op de caravan. We waren verrast, dat het aan onze kant van de autoroute niet zo druk was.
Lyon reden we ook zo door en dan heb je 1 van de grootste knel punten achter de rug. daarna neem ik altijd het stuur weer over, zodat Gerard zijn oogjes dicht kan knijpen.
Het weer bleef goed en zonder problemen arriveerden we bij "Kockelscheuer" in Zuid-Luxemburg. We hadden al een plaats gereserveerd via internet; dat moet tegenwoordig altijd omdat het er zo druk is.
Toen we aankwamen was el het bordje "COMPLET" geplaatst bij de ingang. Je denkt dan: hoe is het mogelijk dat het zo druk is op een maandag!
We stonden naast Dick en Marjan (wisten we al): wij op 105 en zij op 106. Grappig. Maar we zijn beiden onze eigen gang gegaan.
De volgende ochtend regen! Maar toen we eenmaal op weg waren naar huis hield de regen op en werd het zonnig. In de Ardennen veel laaghangende bewolking (mist) maar dat verdween weer. Om Luik heen gereden door de tunnels en als je dan weer in NL rijdt moet je je weer aanwassen aan de NL'se manier van auto rijden. Ga ik hier niet uitleggen, maar we konden aardig vlot doorrijden (vooral rond Eindhoven wil dat nog wel Erens tegenvallen.
Maar om 2 uur waren we alweer thuis.
Gelijk de caravan leeggehaald en die bracht Gerard gelijk weer terug naar zijn stalling bij de werkplaats.
Op een later moment wordt ie verder schoongemaakt. Wel zijn alle natte ruimten, wc, spoelbakken etc. al schoon.
Het bleek nog goed weer te zijn gebleven in Frankrijk, hetgeen we natuurlijk hoorden van Loes en Gijs.
Tot de volgende vakantie!
Maar steeds vaker werd er op alle weersites gekeken hoe het weer zich verder ging ontwikkelen.
We hadden geen zin om een dag of wat regen uit te zitten, want daar zag het naar uit. Dirk en Veronique gingen naar huis (lees: eigen huisarts raadplegen; hij had nog steeds veel pijn en Dick en Marjan gingen ook vrij plotseling op weg naar huis.
Gerard ging ook al meer verlangen naar huis: vrienden, strand etc.
In het weekend hebben we de knoop doorgehakt. Dus zondagmiddag 22 oktober zijn we begonnen met de luifel af te breken en het grondzeil op te ruimen. Alles was droog en daar ben je als kampeerder wel blij mee.
De volgende ochtend waren we vroeg wakker, zodoende zaten we al om ¼ over 8 in de auto.
Beau blijft altijd heel rustig in tegenstelling tot Fanny en Mac. Die kregen altijd iets van een vluchtneiging en werden erg nerveus.
Het maakt bij Beau de pis niet lauw. Hij heeft geen uiterlijke nervositeit en blijft heel kalm. Als de poten van de caravan omhoog gedraaid worden springt hij alvast in de auto met de gedachte, dat hij op deze manier niet vergeten kon worden.
Naarmate de mist verder optrok reden we heerlijk in de zon en in. deze tijd van het jaar staat ie laag. En bijstaat dan achter op de caravan. We waren verrast, dat het aan onze kant van de autoroute niet zo druk was.
Lyon reden we ook zo door en dan heb je 1 van de grootste knel punten achter de rug. daarna neem ik altijd het stuur weer over, zodat Gerard zijn oogjes dicht kan knijpen.
Het weer bleef goed en zonder problemen arriveerden we bij "Kockelscheuer" in Zuid-Luxemburg. We hadden al een plaats gereserveerd via internet; dat moet tegenwoordig altijd omdat het er zo druk is.
Toen we aankwamen was el het bordje "COMPLET" geplaatst bij de ingang. Je denkt dan: hoe is het mogelijk dat het zo druk is op een maandag!
We stonden naast Dick en Marjan (wisten we al): wij op 105 en zij op 106. Grappig. Maar we zijn beiden onze eigen gang gegaan.
De volgende ochtend regen! Maar toen we eenmaal op weg waren naar huis hield de regen op en werd het zonnig. In de Ardennen veel laaghangende bewolking (mist) maar dat verdween weer. Om Luik heen gereden door de tunnels en als je dan weer in NL rijdt moet je je weer aanwassen aan de NL'se manier van auto rijden. Ga ik hier niet uitleggen, maar we konden aardig vlot doorrijden (vooral rond Eindhoven wil dat nog wel Erens tegenvallen.
Maar om 2 uur waren we alweer thuis.
Gelijk de caravan leeggehaald en die bracht Gerard gelijk weer terug naar zijn stalling bij de werkplaats.
Op een later moment wordt ie verder schoongemaakt. Wel zijn alle natte ruimten, wc, spoelbakken etc. al schoon.
Het bleek nog goed weer te zijn gebleven in Frankrijk, hetgeen we natuurlijk hoorden van Loes en Gijs.
Tot de volgende vakantie!
Rest van de week
Zaterdagochtend 21 september gingen wij met z'n 2en even koffie drinken bij Ali in Buis les Baronnies. En wie zitten daar aan een andere tafel: het hele gezelschap uit Mollans en daar arriveren zowaar ook Jan en Liesbeth.
Alle stoelen bij elkaar, nog even een tafeltje erbij. en daar zitten we alle 8!
Na de koffie verschijnen er 2 karafjes rose. Vervolgens gaan we 2 deuren verder lunchen bij L"Esacale.
Alle stoelen bij elkaar, nog even een tafeltje erbij. en daar zitten we alle 8!
Na de koffie verschijnen er 2 karafjes rose. Vervolgens gaan we 2 deuren verder lunchen bij L"Esacale.
Op vrijdag 20 september arriveerden onze 2 nichtjes bij Loes en Gijs. De één, Valentine, arriveerde met een goede vriendin op het vliegveld van Montpellier en werden door Loes en Gijs opgehaald met de auto. Ben je wel even onderweg! De ander, haar zusje Jet, was onderweg met haar schoonzusje Yvonne en haar Golden Retriever Balou in de auto. Jet heeft alleen gereden!!! in 2 dagen.
Heel gezellig allemaal. Ze blijven 1 weekje logeren bij Loes en Gijs: kamers genoeg in "Les Grenouilles" (de kikkertjes).
Met elkaar een glaasje gedronken en heerlijk gegeten. Dat had Loes al klaar staan!
Heel gezellig allemaal. Ze blijven 1 weekje logeren bij Loes en Gijs: kamers genoeg in "Les Grenouilles" (de kikkertjes).
Met elkaar een glaasje gedronken en heerlijk gegeten. Dat had Loes al klaar staan!
In en om. de caravan en een glaasje wijn bij Loes en Gijs en een bezoekje bij ons van Loes, Gijs, Gijs' broer John en zijn vrouw Sophie. Zij wilden het plekje op de camping weleens zien
14 september zijn we heerlijk gaan lunchen met Loes en Gijs in "Le Moulin d'Huile" www.vaison-la-romaine.comin Vaison la Romaine. We bewaren hier goede herinneringen aan.
In de jaren dat we in Bedoin verbleven troffen we een paar keer onze dorpsgenoten, John en Ben Oldenboom aan. We kenden elkaar al geruime tijd, vanwege onze tennistijd en ach, zo groot is Bergen nou ook weer niet.
Met hen zijn we hier indertijd wezen eten. Toen zat daar nog de oude eigenaresse in, die ons haar fotoalbum toonde met foto's van de overstroming, een aantal jaren daarvóór, in 1992. De Ouvèze stroomde over en nam alles op z'n weg mee onder het oude Romeinse bruggetje door. Daar gingen auto's, caravans en mensen door; zo sterk was de stroming.
Er zijn vele mensen bij omgekomen.....
We hebben er heerlijk gegeten, wel binnen vanwege de sterke wind.
In de jaren dat we in Bedoin verbleven troffen we een paar keer onze dorpsgenoten, John en Ben Oldenboom aan. We kenden elkaar al geruime tijd, vanwege onze tennistijd en ach, zo groot is Bergen nou ook weer niet.
Met hen zijn we hier indertijd wezen eten. Toen zat daar nog de oude eigenaresse in, die ons haar fotoalbum toonde met foto's van de overstroming, een aantal jaren daarvóór, in 1992. De Ouvèze stroomde over en nam alles op z'n weg mee onder het oude Romeinse bruggetje door. Daar gingen auto's, caravans en mensen door; zo sterk was de stroming.
Er zijn vele mensen bij omgekomen.....
We hebben er heerlijk gegeten, wel binnen vanwege de sterke wind.
We hebben natuurlijk gezellig afgesproken met Loes en Gijs en de honden, Beau en Taco, waren ook weer heel blij elkaar te zien en Taco, die toch ook al bijna 10 is, speelde heerlijk met Beau. Buiten lekker op het nieuwste terrasje zaten we in de middagzon met een glaasje wijn.
Het waaide aardig deze week, waarvan toch een paar dag de Mistral. Tjongejonge, wat een wind.
Op 13 september, toen het zo waaide zijn we boven op de Ventoux gaan kijken, maar konden niet uitstappen vanwege de harde ijskoude wind. Op de top was het 0 graden C. Langs de andere kant zijn we weer afgedaald. Vele wielrenners stapten zo nu en dan af, als ze weer een erg open stuk passeerden. Ze liepen kans omver geblazen te worden! Via Bedoin, waar we ook een aantal jaren op een camping hebben gestaan, zijn we binnendoor weer teruggereden.
Het waaide aardig deze week, waarvan toch een paar dag de Mistral. Tjongejonge, wat een wind.
Op 13 september, toen het zo waaide zijn we boven op de Ventoux gaan kijken, maar konden niet uitstappen vanwege de harde ijskoude wind. Op de top was het 0 graden C. Langs de andere kant zijn we weer afgedaald. Vele wielrenners stapten zo nu en dan af, als ze weer een erg open stuk passeerden. Ze liepen kans omver geblazen te worden! Via Bedoin, waar we ook een aantal jaren op een camping hebben gestaan, zijn we binnendoor weer teruggereden.
Maandag 9 september op weg naar..... jawel, FAUCON!!!!!!!!.
We arriveerden voor 11 uur, zodat we nog konden inchecken voor de sluiting om 12 uur. Anders moet geweer wachten tot 3 uur om je aan te melden.
Geloof het of niet: de camping was eigenlijk COMPLET!!!! Er was nog 1 plekje waar we konden staan tot eind van september. Dat Namen we natuurlijk! Plaats nr. 66. zie hieronder
We arriveerden voor 11 uur, zodat we nog konden inchecken voor de sluiting om 12 uur. Anders moet geweer wachten tot 3 uur om je aan te melden.
Geloof het of niet: de camping was eigenlijk COMPLET!!!! Er was nog 1 plekje waar we konden staan tot eind van september. Dat Namen we natuurlijk! Plaats nr. 66. zie hieronder
Qua zon is het niet echt een ideale plek maar we stonden. Op deze plaats sta je aan de rand van een kleine wijngaard. Beau kon hier nog redelijk goed op het grotere pad kijken naar de mensen die langs lopen. Want dat doet hij graag. En als de mensen hem dan willen aaien staat ie gelijk klaar.
zaterdag 7 september
We gingen relaxed van huis, maar dat was het begin.
Onze eerste dag bestond uit: in de file staan vanwege open brug bij Zijkanaal C. bij Rottepolderplein ontdekken dat beide telefoons nog thuis waren. Omgedraaid bij RPolderplein en vervolgens in de tegenliggers file naar huis,
en een uur later weer bij R’polderplein. Goed doorgereden maar stonden bij Delft in de file. Omweg vanwege afsluiting bij Vianen.
De weg naar Antwerpen ook weer in de file. Brussel ging redelijk vlot. Frankrijk: lekker rijden, mooi weer. Even stoppen: koelkast was open gegaan en alles op de grond. Een stuk verder Beau water drinken even eruit. En weer verder worden we geseind door een dame die we net ingehaald hadden. Even verder hield ze even in, wij ernaast met de ramen open: ze had gezien dat de deur nog open was. Wij gauw de berm ingereden en ja hoor: de deur was nog open! En ojee. De bakken met standaard van Beau vergeten. Die hadden gestaan tussen de auto en de caravan. Moet ik overheen hebben gereden. Niets gemerkt.
De hele rit prachtig weer tot de overnachting: het kwam met bakken naar beneden. Wat een trouwdag!!!!!!
De volgende ochtend zowaar droog en zijn we weer op weg gegaan. Prima reisweer, redelijk goed door Lyon gereden .
Tot iets zuidelijk van Valence. Daar zijn we afgeslagen naar het oosten om via Die (plaatsnaam) richting Gap te gaan.
Maar het slingeren door de bergen was niet veel aan: zware bewolking die wij als mist hadden. Niets van de omgeving gezien.
We kwamen aan bij het kampeerterrein, maar het leek nergens naar: een open veld voor kampeerders en huisjes onder de dennenbomen: donker en somber. We beslisten tegelijkertijd, dat we hier niet zouden blijven! Wat een heimwee omgeving.
(Foto hieronder links in beeld Valence en rechts de camping.......)
We gingen relaxed van huis, maar dat was het begin.
Onze eerste dag bestond uit: in de file staan vanwege open brug bij Zijkanaal C. bij Rottepolderplein ontdekken dat beide telefoons nog thuis waren. Omgedraaid bij RPolderplein en vervolgens in de tegenliggers file naar huis,
en een uur later weer bij R’polderplein. Goed doorgereden maar stonden bij Delft in de file. Omweg vanwege afsluiting bij Vianen.
De weg naar Antwerpen ook weer in de file. Brussel ging redelijk vlot. Frankrijk: lekker rijden, mooi weer. Even stoppen: koelkast was open gegaan en alles op de grond. Een stuk verder Beau water drinken even eruit. En weer verder worden we geseind door een dame die we net ingehaald hadden. Even verder hield ze even in, wij ernaast met de ramen open: ze had gezien dat de deur nog open was. Wij gauw de berm ingereden en ja hoor: de deur was nog open! En ojee. De bakken met standaard van Beau vergeten. Die hadden gestaan tussen de auto en de caravan. Moet ik overheen hebben gereden. Niets gemerkt.
De hele rit prachtig weer tot de overnachting: het kwam met bakken naar beneden. Wat een trouwdag!!!!!!
De volgende ochtend zowaar droog en zijn we weer op weg gegaan. Prima reisweer, redelijk goed door Lyon gereden .
Tot iets zuidelijk van Valence. Daar zijn we afgeslagen naar het oosten om via Die (plaatsnaam) richting Gap te gaan.
Maar het slingeren door de bergen was niet veel aan: zware bewolking die wij als mist hadden. Niets van de omgeving gezien.
We kwamen aan bij het kampeerterrein, maar het leek nergens naar: een open veld voor kampeerders en huisjes onder de dennenbomen: donker en somber. We beslisten tegelijkertijd, dat we hier niet zouden blijven! Wat een heimwee omgeving.
(Foto hieronder links in beeld Valence en rechts de camping.......)