Vakantie zomer 2022: Frankrijk en Spanje
18 mei 2022
Op woensdag 18 mei had Gerard zijn kookavond, dus vertrek uitgesteld naar de volgende ochtend,
donderdag 19 mei.
Deze dag hebben we een valse start gemaakt!!!!:
Om ¼ over 8 stapten we in de auto, caravan erachteraan Beau op de achterbank!
Na het AZstadion leek de auto niet zo veel power te hebben. Het voelde niet goed. Bij Motel Akersloot de Volvogarage gebeld en die zeiden dat de auto uitgelezen moest worden. Dus: omdraaien en naar de garage, die dan gelukkig aan de gunstige kant van Alkmaar is.
En aan de stekker bleek, dat de slang van (of naar?) de Turbo kapot was...... En zo'n slang was niet op voorraad en moest s 'middags met de koerier gebracht worden. Dan nog een uur dat ding monteren: dat werd eind van de middag.
Toen maar met de leenauto terug naar huis, de caravan daar geparkeerd (er was geen auto met trekhaak beschikbaar) en van ellende gaan lunchen bij "Wonders" in het dorp.
En toen braken boven ons hoofd de buien los: pikkedonker, enorm veel regen in korte tijd en onweer. En onze Beau raakte niet in paniek, keek naar ons op en ging weer verder liggen soezen.
Wat een kanjer toch?
Uiteindelijk thuis overnacht en de volgende ochtend spullen weer in auto en caravan en om 8 uur reden we de straat uit.
Bij de Kooimeer de snelweg A9 op en Gerard voelde heel wat meer power, ton hij het gaspedaal intrapte.
Er stond ons nog wat slecht weer te wachten in België en Nrd.Frankrijk.
Daar hebben we ons dapper doorheen geslagen.
Ons einddoel is de Spaanse Pyreneeën en het achterland van Barcelona.
Dus kozen we een andere route: via Antwerpen, Brussel, Namen richting Reims en vervolgens `Troyes. Daar hadden Trudy en WimJan wat campings gevonden aan het Lac d' Orient.
Wij kozen dezelfde camping, maar ze waren al verder gereisd.
We gaan dezelfde kant op, alleen hebben zij als einddoel Collioure aan de kustnon net in Frankrijk en wij gaan dus het binnenland in.
We hebben daar 2 dagen (3nachten) prima gestaan aan een meer Lac d'Orient; camping Le Lac d'Orient.
18 mei 2022
Op woensdag 18 mei had Gerard zijn kookavond, dus vertrek uitgesteld naar de volgende ochtend,
donderdag 19 mei.
Deze dag hebben we een valse start gemaakt!!!!:
Om ¼ over 8 stapten we in de auto, caravan erachteraan Beau op de achterbank!
Na het AZstadion leek de auto niet zo veel power te hebben. Het voelde niet goed. Bij Motel Akersloot de Volvogarage gebeld en die zeiden dat de auto uitgelezen moest worden. Dus: omdraaien en naar de garage, die dan gelukkig aan de gunstige kant van Alkmaar is.
En aan de stekker bleek, dat de slang van (of naar?) de Turbo kapot was...... En zo'n slang was niet op voorraad en moest s 'middags met de koerier gebracht worden. Dan nog een uur dat ding monteren: dat werd eind van de middag.
Toen maar met de leenauto terug naar huis, de caravan daar geparkeerd (er was geen auto met trekhaak beschikbaar) en van ellende gaan lunchen bij "Wonders" in het dorp.
En toen braken boven ons hoofd de buien los: pikkedonker, enorm veel regen in korte tijd en onweer. En onze Beau raakte niet in paniek, keek naar ons op en ging weer verder liggen soezen.
Wat een kanjer toch?
Uiteindelijk thuis overnacht en de volgende ochtend spullen weer in auto en caravan en om 8 uur reden we de straat uit.
Bij de Kooimeer de snelweg A9 op en Gerard voelde heel wat meer power, ton hij het gaspedaal intrapte.
Er stond ons nog wat slecht weer te wachten in België en Nrd.Frankrijk.
Daar hebben we ons dapper doorheen geslagen.
Ons einddoel is de Spaanse Pyreneeën en het achterland van Barcelona.
Dus kozen we een andere route: via Antwerpen, Brussel, Namen richting Reims en vervolgens `Troyes. Daar hadden Trudy en WimJan wat campings gevonden aan het Lac d' Orient.
Wij kozen dezelfde camping, maar ze waren al verder gereisd.
We gaan dezelfde kant op, alleen hebben zij als einddoel Collioure aan de kustnon net in Frankrijk en wij gaan dus het binnenland in.
We hebben daar 2 dagen (3nachten) prima gestaan aan een meer Lac d'Orient; camping Le Lac d'Orient.
Camping le Lac d'Orient
Dag 3, 22 mei zondag
Een prachtige dag! Na een luie ochtend zijn we op de fiets gestapt met Beau in de fiets kar erachter. We wilden een rondje meer fietsen, maar dat ging niet lukken: Te laat weg en te grote afstand en…. er was aan deze kant alleen maar bos waar we doorheen fietsten. Op 1/3 afstand een uitspanning waar we wat konden drinken. Vervolgens weer terug gefietst.
Bij de caravan was het erg warm, want er stond geen zuchtje wind en totaal geen schaduw.
Aan het water ’s avonds in een restaurant gegeten.
Een prachtige dag! Na een luie ochtend zijn we op de fiets gestapt met Beau in de fiets kar erachter. We wilden een rondje meer fietsen, maar dat ging niet lukken: Te laat weg en te grote afstand en…. er was aan deze kant alleen maar bos waar we doorheen fietsten. Op 1/3 afstand een uitspanning waar we wat konden drinken. Vervolgens weer terug gefietst.
Bij de caravan was het erg warm, want er stond geen zuchtje wind en totaal geen schaduw.
Aan het water ’s avonds in een restaurant gegeten.
Wij stonden tegen de rand en het oranje teken verwijst naar de plaats van het restaurant
Dag 4, 23 mei, maandag
We zijn weer verder gegaan met de bedoeling via Clermont-Ferrand richting Millau te rijden.
Maar ik let met mijn suffe hoofd niet op: niet de autoroute naar Troyes, maar de andere kant op. Jaja. Dat ging niet goed. We zaten op de weg naar Langres en dan via de Autoroute du Soleil naar het zuiden…… Het was al te laat om nog om te keren, dus zijn we de erg welbekende route weer naar het zuiden afgezakt.
Ja, en dan kom je echt nog wel het noodweer tegen…….Vóór Lyon nog barstte het noodweer los: We hebben een ½ uur op de autoroute in het noodweer gereden. Je zag geen hand meer voor ogen; het kwam echt met bakken naar beneden. We reden stapvoets op de autoroute (IEDEREEN GELUKKIG)
Bij Lyon hebben we de afslag St.Etienne genomen, met de bedoeling richting Millau We waren eigenlijk inmiddels behoorlijk gaar geworden van het rijden, dat we eerder een camping hebben uitgezocht. Het werd een camping aan de Loire (het meest zuidelijke deel dus). Bij de plaats Le Puy-en-Velay.
Een camping Municipal bij de sportvelden.
Het maakte ons niet uit; we waren wederom erg moe
We zijn weer verder gegaan met de bedoeling via Clermont-Ferrand richting Millau te rijden.
Maar ik let met mijn suffe hoofd niet op: niet de autoroute naar Troyes, maar de andere kant op. Jaja. Dat ging niet goed. We zaten op de weg naar Langres en dan via de Autoroute du Soleil naar het zuiden…… Het was al te laat om nog om te keren, dus zijn we de erg welbekende route weer naar het zuiden afgezakt.
Ja, en dan kom je echt nog wel het noodweer tegen…….Vóór Lyon nog barstte het noodweer los: We hebben een ½ uur op de autoroute in het noodweer gereden. Je zag geen hand meer voor ogen; het kwam echt met bakken naar beneden. We reden stapvoets op de autoroute (IEDEREEN GELUKKIG)
Bij Lyon hebben we de afslag St.Etienne genomen, met de bedoeling richting Millau We waren eigenlijk inmiddels behoorlijk gaar geworden van het rijden, dat we eerder een camping hebben uitgezocht. Het werd een camping aan de Loire (het meest zuidelijke deel dus). Bij de plaats Le Puy-en-Velay.
Een camping Municipal bij de sportvelden.
Het maakte ons niet uit; we waren wederom erg moe
Dag 5, 24 mei, dinsdag
Opgeruimd en na een paar kopjes koffie de auto in, op weg naar Millau.
Wat een prachtig landschap waar we doorrijden. Het natuurlijk oud-vulkaangebied en dat zie je goed: om je heen allemaal van die puntige rijk begroeide heuvels en sommige bijna “bergen”. Voor ons onbekend landschap dat we erg mooi vonden.
Het duurde enige tijd eer we arriveerden want de binnenwegen nemen natuurlijk veel meer tijd: heuvel op, heuvel af, vrachtwagens voor je, maar daar hadden we nu rekening mee gehouden. De autoroute hield op vlak voor Millau. Dus niet het viaduct over.
De camping bevond zich aan de oever van de Tarn. We waren wederom blij, dat we er waren. We vonden een mooie grote plek aan de rivier, maar je kon er niet bijkomen: steil naar beneden en afgezet met hekwerk.
Ruime plekken voor het uitzoeken; dat was snel geregeld.
Opgeruimd en na een paar kopjes koffie de auto in, op weg naar Millau.
Wat een prachtig landschap waar we doorrijden. Het natuurlijk oud-vulkaangebied en dat zie je goed: om je heen allemaal van die puntige rijk begroeide heuvels en sommige bijna “bergen”. Voor ons onbekend landschap dat we erg mooi vonden.
Het duurde enige tijd eer we arriveerden want de binnenwegen nemen natuurlijk veel meer tijd: heuvel op, heuvel af, vrachtwagens voor je, maar daar hadden we nu rekening mee gehouden. De autoroute hield op vlak voor Millau. Dus niet het viaduct over.
De camping bevond zich aan de oever van de Tarn. We waren wederom blij, dat we er waren. We vonden een mooie grote plek aan de rivier, maar je kon er niet bijkomen: steil naar beneden en afgezet met hekwerk.
Ruime plekken voor het uitzoeken; dat was snel geregeld.
Dag 6, 25 mei, woensdag
Gerard wilde graag de Gorges du Tarn rijden, dus gingen we bijtijds op weg. Het was een fantastische rit: we kwamen soms ogen tekort.
We hadden een plaats uitgezocht, waar we wilden lunchen: Midden in de plaats Floria. We kwamen daar wat laat aan maar vonden nog een terrasje. De lunch werd al bijna beëindigd.
De terugrit hebben we anders gedaan: via Mende naar de autoroute, zodat het niet al te laat werd. Lekker buiten gezeten.
Gerard wilde graag de Gorges du Tarn rijden, dus gingen we bijtijds op weg. Het was een fantastische rit: we kwamen soms ogen tekort.
We hadden een plaats uitgezocht, waar we wilden lunchen: Midden in de plaats Floria. We kwamen daar wat laat aan maar vonden nog een terrasje. De lunch werd al bijna beëindigd.
De terugrit hebben we anders gedaan: via Mende naar de autoroute, zodat het niet al te laat werd. Lekker buiten gezeten.
Dag 7, 26 mei, donderdag, het bleek Hemelvaartsdag te zijn!!!!!
Heel relaxed opgestaan, koffie gemaakt en de boel weer opgepakt. Omdat we overal erg kort staan, zetten we de luifel niet op.
Maar als we zo blijven kamperen, kunnen we nog eens een omnistore overwegen. Een uittrekbare luifel, aan de wand gemonteerd en die rol je als een zonnescherm uit.
Vlak na de camping heb je even een prachtig gezicht op het Viaduct van Millau. Altijd weer indrukwekkend om te zien. Met allerlei draaien en slingers klommen wij weer omhoog, uit het dal van de Tarn en kwamen wederom in prachtig landschap terecht. We genoten onderweg. De afdalingen op de autoroute waren spectaculair. Op veel stukken mochten we niet harder dan 50 km per uur: Zo’n “steile” afdaling was het: 7,5 procent!
Het verkeer stuikte behoorlijk in elkaar en dan zo’n afdaling. Maar alles verliep heel goed, totdat we op een file stuikten: werk aan de weg!
Dat duurde zeker ruim een uur, helaas.
We waren op weg naar Spanje; we hadden ook al een camping uitgezocht.
15 km vóór Béziers ontdekte ik een aapje van Trudy. “als we in de buurt” waren of het niet gezellig was elkaar te ontmoeten…….
We bleken vlakbij de Sortie van de autoroute te zijn en hebben de route naar hen toe gevolgd. Het was dichtbij.
Wat een leuk weerzien zo in Zuid-Frankrijk. We konden naast hen staan en al gauw werd er druk gekletst.
WJ en Trudy waren van plan naar zee te fietsen en Gerard is met hen meegegaan. Gerard heeft zijn strand bezoekje gehad en na een uurtje of wat waren ze terug. ’s Avonds in het plaatsje leuk en lekker uit eten geweest.
Heel relaxed opgestaan, koffie gemaakt en de boel weer opgepakt. Omdat we overal erg kort staan, zetten we de luifel niet op.
Maar als we zo blijven kamperen, kunnen we nog eens een omnistore overwegen. Een uittrekbare luifel, aan de wand gemonteerd en die rol je als een zonnescherm uit.
Vlak na de camping heb je even een prachtig gezicht op het Viaduct van Millau. Altijd weer indrukwekkend om te zien. Met allerlei draaien en slingers klommen wij weer omhoog, uit het dal van de Tarn en kwamen wederom in prachtig landschap terecht. We genoten onderweg. De afdalingen op de autoroute waren spectaculair. Op veel stukken mochten we niet harder dan 50 km per uur: Zo’n “steile” afdaling was het: 7,5 procent!
Het verkeer stuikte behoorlijk in elkaar en dan zo’n afdaling. Maar alles verliep heel goed, totdat we op een file stuikten: werk aan de weg!
Dat duurde zeker ruim een uur, helaas.
We waren op weg naar Spanje; we hadden ook al een camping uitgezocht.
15 km vóór Béziers ontdekte ik een aapje van Trudy. “als we in de buurt” waren of het niet gezellig was elkaar te ontmoeten…….
We bleken vlakbij de Sortie van de autoroute te zijn en hebben de route naar hen toe gevolgd. Het was dichtbij.
Wat een leuk weerzien zo in Zuid-Frankrijk. We konden naast hen staan en al gauw werd er druk gekletst.
WJ en Trudy waren van plan naar zee te fietsen en Gerard is met hen meegegaan. Gerard heeft zijn strand bezoekje gehad en na een uurtje of wat waren ze terug. ’s Avonds in het plaatsje leuk en lekker uit eten geweest.
Dag 8, 27 mei, vrijdag
Na de koffie met elkaar zijn Gerard en ik verder getrokken, nu echt naar Spanje. Er stond een snoeiharde wind en vrachtwagens met auto’s achterop geven enorm veel dwarrelende wind. Als je die gaat inhalen moet je je stuur goed vasthouden, want je wordt anders weggewaaid met alle gevolgen van dien.
Na Gerona zijn we het binnenland ingetrokken op weg naar de uitgezochte camping. We reden hopeloos verkeerd over een kleine weg: Geen wi-fi ontvangst en de verkeerde cd in ons “Tomtom” systeem. Aan het begin van het bepaalde weggetje haalden we een wielrenner in. Toen wij doorreden en dachten, dat het wel goed zou komen, zochten we een ruimte om om te draaien. Dat kwamen we maar niet tegen, dus was de enige oplossing: midden op de weg de caravan draaien met de mover: caravan losgekoppeld, auto gedraaid en daarna weer aangekoppeld. Er was nog steeds geen verkeer.
Wel de wielrenner, die ons zag klooien en onmiddellijk stopte en ons verder hielp. En ja hoor, we waren er vlakbij geweest en vonden de camping in the middle of nowhere, heerlijk tussen de bomen gelegen .We konden op en leuke plaats staan, alleen staan hier nogal wat aftandse, verlaten caravans. Die staan er het hele seizoen.
Geen wind hier en aardig warm.
We hebben bij het restaurantje iets simpels gegeten en later moe naar bed.erken.
Dag 9, 28 mei, zaterdag
Wat een heerlijk rust hier, ondanks het feit, dat er 4 campers beneden staan met elk 2 à 3 kinderen. Maar beneden is echt iets voor kinderen: een rivier, klimspullen ed: die vermaken zich. ’s Middags pas boodschappen gedaan in VIC, een wat grotere plaats. Eten voor 2 dagen want maandag gaan we iets verder naar OLOT, Daar een camping die over WIFI etc. beschikt. Dat is hier niet. En ook geen telt.verbinding mogelijk: we zitten echt in de rimboe. Maar wel een mooie!
Wat een heerlijk rust hier, ondanks het feit, dat er 4 campers beneden staan met elk 2 à 3 kinderen. Maar beneden is echt iets voor kinderen: een rivier, klimspullen ed: die vermaken zich. ’s Middags pas boodschappen gedaan in VIC, een wat grotere plaats. Eten voor 2 dagen want maandag gaan we iets verder naar OLOT, Daar een camping die over WIFI etc. beschikt. Dat is hier niet. En ook geen telt.verbinding mogelijk: we zitten echt in de rimboe. Maar wel een mooie!
Dag 10, 29 mei, zondag.
Wederom een prachtige ochtend. Aangezien er weinig te beleven en te zien is in de omgeving houden we nog maar eens een rustdag; morgen zitten we ook weer in de auto.
Vanaf 16:00 uur begon de camping zachtjes aan leeg te lopen. Door het
eenrichting rijden hier, kwamen alle kampeerders langs ons om weer naar huis te gaan. Het Hemelvaart weekend raakte ten einde. Na een paar uur waren we helemaal alleen! De Argentijns eigenaresse kwam nog ven langs voor een praatje.
Vervolgens bleef er een man over die de elektriciteit moest regelen, zodat de lichten bleven branden. Dat ging een paar keer fout. Het leek uiteindelijk goed en wij gingen slapen. Volgende ochtend deed niets het meer. Wat we ook probeerden: geen koffie en geen broodjes uit de oven.
Wederom een prachtige ochtend. Aangezien er weinig te beleven en te zien is in de omgeving houden we nog maar eens een rustdag; morgen zitten we ook weer in de auto.
Vanaf 16:00 uur begon de camping zachtjes aan leeg te lopen. Door het
eenrichting rijden hier, kwamen alle kampeerders langs ons om weer naar huis te gaan. Het Hemelvaart weekend raakte ten einde. Na een paar uur waren we helemaal alleen! De Argentijns eigenaresse kwam nog ven langs voor een praatje.
Vervolgens bleef er een man over die de elektriciteit moest regelen, zodat de lichten bleven branden. Dat ging een paar keer fout. Het leek uiteindelijk goed en wij gingen slapen. Volgende ochtend deed niets het meer. Wat we ook probeerden: geen koffie en geen broodjes uit de oven.
Dag 11, 30 mei maandag.
Het was nogal vochtig daar, dus maakten we dat we weg kwamen.
Richting Olot. Het weer werd al minder en Olot bleek een veel te grote plaats.
Doordat onze telefoons niet goed willen laden zitten w steeds met problemen met de route. Dan zegt mijn tel. dat ie geen internet verbinding heeft en al dat soort geneuzel. En de routeplanner van de auto is aardig verouderd en ziet eventuele nieuwe wegen niet!
We moeten een andere bestemming kiezen en de wolken met regen wijzen ons, dat we naar de kust moeten voor beter weer. Via Gerona naar de kust, waar we een ACSI-camping dachten te vinden. Die was er wel, maar het bleek een enorm groot vakantieoord te zijn. Met een bewaker aan de poort en we moesten ons melden in een enorme lobby. Het heeft ook een groot hotel bleek en we zagen wat caravans staan: een zielige aanblik onder de bomen op een dorre ondergrond.
We moesten onze paspoorten tonen, want eigenlijk kon je alleen maar via internet de camping boeken. En die paspoorten had ik juist ergens anders gestopt, omdat we die eigenlijk niet nodig hadden. En ik kon ze niet vinden…..
We zijn weggegaan en geprobeerd wat anders in de buurt te zoeken. Dat is gelukt en nu staan we hier: Torroella de Montgrí.
We hebben daar heel prettig gestaan: Meer dan genoeg ruimte om ons heen en onder een aantal heerlijke parasolachtige bomen. Die gaven genoeg schaduw , zodat we weer geen luifel opgezet hebben.
Naast de camping was een LIDL wat wel heel handig was. Boodschappen doen op de fiets. Onze Beau gaf weer veel aanspraak ; zodoende kwamen we in gesprek met een vriendelijk Ned. echtpaar.
’s Avonds gegeten bij de caravan.
Het was nogal vochtig daar, dus maakten we dat we weg kwamen.
Richting Olot. Het weer werd al minder en Olot bleek een veel te grote plaats.
Doordat onze telefoons niet goed willen laden zitten w steeds met problemen met de route. Dan zegt mijn tel. dat ie geen internet verbinding heeft en al dat soort geneuzel. En de routeplanner van de auto is aardig verouderd en ziet eventuele nieuwe wegen niet!
We moeten een andere bestemming kiezen en de wolken met regen wijzen ons, dat we naar de kust moeten voor beter weer. Via Gerona naar de kust, waar we een ACSI-camping dachten te vinden. Die was er wel, maar het bleek een enorm groot vakantieoord te zijn. Met een bewaker aan de poort en we moesten ons melden in een enorme lobby. Het heeft ook een groot hotel bleek en we zagen wat caravans staan: een zielige aanblik onder de bomen op een dorre ondergrond.
We moesten onze paspoorten tonen, want eigenlijk kon je alleen maar via internet de camping boeken. En die paspoorten had ik juist ergens anders gestopt, omdat we die eigenlijk niet nodig hadden. En ik kon ze niet vinden…..
We zijn weggegaan en geprobeerd wat anders in de buurt te zoeken. Dat is gelukt en nu staan we hier: Torroella de Montgrí.
We hebben daar heel prettig gestaan: Meer dan genoeg ruimte om ons heen en onder een aantal heerlijke parasolachtige bomen. Die gaven genoeg schaduw , zodat we weer geen luifel opgezet hebben.
Naast de camping was een LIDL wat wel heel handig was. Boodschappen doen op de fiets. Onze Beau gaf weer veel aanspraak ; zodoende kwamen we in gesprek met een vriendelijk Ned. echtpaar.
’s Avonds gegeten bij de caravan.
Dag 12, 31 mei, dinsdag
De volgende dag dus maar eens een ritje gemaakt om wat van de omgeving te zien. Gerard wilde kijken of we bij het strand konden komen en reden naar waar we dachten dat te vinden. Helemaal verkeerd want we raakten verzeild in een buurt, hoog boven de zee gelegen met allerlei huizen, w.o. heel moderne architectuur, zoals ik wel eens zie in een Netflix-serie. Allemaal wel leuk en aardig , maar bij de zee komen: ho maar.
Na een uur ronddraaien, andere wegen inslaan etc. besloten we ergens een hapje te eten, als we dat konden vinden.
En dat vonden we in de plaats Begur. We kwamen terecht in een leuk straatje met een heel gezellig tapas bar. Daar hebben we heerlijk gezeten en heerlijke tapas gegeten. Sfeertje erg leuk en gezellig.
Bij de caravan een salade gegeten.
De volgende dag dus maar eens een ritje gemaakt om wat van de omgeving te zien. Gerard wilde kijken of we bij het strand konden komen en reden naar waar we dachten dat te vinden. Helemaal verkeerd want we raakten verzeild in een buurt, hoog boven de zee gelegen met allerlei huizen, w.o. heel moderne architectuur, zoals ik wel eens zie in een Netflix-serie. Allemaal wel leuk en aardig , maar bij de zee komen: ho maar.
Na een uur ronddraaien, andere wegen inslaan etc. besloten we ergens een hapje te eten, als we dat konden vinden.
En dat vonden we in de plaats Begur. We kwamen terecht in een leuk straatje met een heel gezellig tapas bar. Daar hebben we heerlijk gezeten en heerlijke tapas gegeten. Sfeertje erg leuk en gezellig.
Bij de caravan een salade gegeten.
Tapas eten in Begur
Dag 14, 2 juni, woensdag
Vanmorgen de boel weer opgepakt. We hebben besloten, dat we eigenlijk voorlopig liever in Frankrijk zitten dan in Spanje. Mogelijk hebben we ons niet voldoende voorbereid op Spanje, waardoor wij het aantrekkelijke ervan hebben gemist.
Wederom door een appje van Trudy besluiten we hun kant op te gaan: Sanary eur Mer, waar we vroeger eens zijn geweest met Annemarie en John.
Het was een mooie autorit onder een bewolkte lucht met ook nog een spatje regen.
Geheel tot WJ en T vonden we te ver en hebben een camping gezocht en gevonden in een dorp aan de andere kant van Les Alpilles en aan die andere kant St.Remy, waar we om een uur of 4 uur waren.
NL-sprekende dame ontving ons en we konden een plaatsje uitzoeken.
Heel apart daar want wat lager, waar we aangekomen waren, was een meertje met een waterski-club en een tokkelbaan over de lengte van het water.
We vonden een prima plekje voor 1 nacht
Vanmorgen de boel weer opgepakt. We hebben besloten, dat we eigenlijk voorlopig liever in Frankrijk zitten dan in Spanje. Mogelijk hebben we ons niet voldoende voorbereid op Spanje, waardoor wij het aantrekkelijke ervan hebben gemist.
Wederom door een appje van Trudy besluiten we hun kant op te gaan: Sanary eur Mer, waar we vroeger eens zijn geweest met Annemarie en John.
Het was een mooie autorit onder een bewolkte lucht met ook nog een spatje regen.
Geheel tot WJ en T vonden we te ver en hebben een camping gezocht en gevonden in een dorp aan de andere kant van Les Alpilles en aan die andere kant St.Remy, waar we om een uur of 4 uur waren.
NL-sprekende dame ontving ons en we konden een plaatsje uitzoeken.
Heel apart daar want wat lager, waar we aangekomen waren, was een meertje met een waterski-club en een tokkelbaan over de lengte van het water.
We vonden een prima plekje voor 1 nacht
Dag 14, 2 juni, donderdag
We hebben geen echte haast, dus vertrekken we wat later op de ochtend naar Sanary sur Mer, waar we Trudy en WJ opzoeken op een camping. Wij willen daar ook een paar dagen blijven. Alleen……… ze waarschuwden ons, dat de plaatsen niet erg groot waren.
Dat bleek een understatement later.
Het was een heerlijke rit naar de kust, zonnig en warm!
Ineens kwamen we in de drukte van de Middellandse Zeekust; en....idd…. geen rekening mee gehouden: Pinksterweekend. Tja, het was niet anders. We vonden de camping redelijk makkelijk en ja hoor: middenin de plaats Sanary, de camping.
Leuk om Trudy en WJ weer te zien en enthousiast liepen ze mee naar hun/onze plek. Het kostte enig gemanoeuvreer om de caravan tussen de 2 heggetjes te krijgen, maar het lukte!.
Eerst gezellig bijgekletst en daarna, toen de hevigste warmte een beetje bedaard was, de luifel eraan gezet.
We hebben geen echte haast, dus vertrekken we wat later op de ochtend naar Sanary sur Mer, waar we Trudy en WJ opzoeken op een camping. Wij willen daar ook een paar dagen blijven. Alleen……… ze waarschuwden ons, dat de plaatsen niet erg groot waren.
Dat bleek een understatement later.
Het was een heerlijke rit naar de kust, zonnig en warm!
Ineens kwamen we in de drukte van de Middellandse Zeekust; en....idd…. geen rekening mee gehouden: Pinksterweekend. Tja, het was niet anders. We vonden de camping redelijk makkelijk en ja hoor: middenin de plaats Sanary, de camping.
Leuk om Trudy en WJ weer te zien en enthousiast liepen ze mee naar hun/onze plek. Het kostte enig gemanoeuvreer om de caravan tussen de 2 heggetjes te krijgen, maar het lukte!.
Eerst gezellig bijgekletst en daarna, toen de hevigste warmte een beetje bedaard was, de luifel eraan gezet.
Dag 15, 3 juni vrijdag
De mensen liepen af en aan, want de luifel kwam tot aan het weggetje. Heen en terug. Dat was wel even wennen! Grote camper t.o. ons, die alleen maar langszij op het plekje paste.
Gezellig koffie gedronken met elkaar en vervolgens ieder zijn eigen weg.
Van Alice en Hans hadden we bericht gekregen van een mooie camping verderop aan de kust gelegen.
We hebben ons door het drukke verkeer in Toulon geworsteld en aansluitend door Hyères, want we moesten daar via Le Lavandou komen.
Om 1 uur onderweg even gestopt om wat te eten, want we waren voorlopig nog niet terug.
Bij een lekker kneuterig tentje/terrasje gestopt en een salade besteld. Zit daar een ouder stel, waarvan zij op Michael Jackson leek en de bijbehorende man hing over de tafel heen.
Heel vreemd allemaal en het werd nog vreemder toen wij gingen eten en die man uitgebreid over zijn nek ging met de bijbehorende geluiden. Wij werden boos en hebben gezegd, dat ie weg moest gaan. Wij zaten te eten.
Na veel trammelant van onze kant zijn ze een lelijk weggegaan onderwijl uitlopend naar ons: Shame on you!!!! Wij hebben die mensen gewoon voor het blok gezet en de eigenaren waren het ermee eens. We hoefden niet te betalen, want zij vonden het ook een gênante vertoning. De eigenaresse van dit tentje moest het samen met de serveerster nog opruimen en schoonmaken ook. Ze boden ons aan om alleen de rosé te betalen, maar dat vonden we niet nodig; het was tenslotte niet hun schuld.
We zijn weer snel verder gereden; de bedoelde camping was nu vlakbij.
We zijn er een stuk opgereden om te kijken. Het zag er erg leuk uit, maar het had een groot nadeel: Veel te veel zon en te weinig schaduw.
Tja, en dat is niets voor mij. De weersverwachting was wat dat betreft niet erg hoopvol. 34 graden gaat één dezer dagen nog voorbij komen.
Op de terugweg besloten we, dat er nog 1 plek was, waar we naar toe wilden: Faucon.
Om dat het op de heenweg zo idioot druk was en we in beide grote plaatsen regelmatig stil stonden, besloten we door het binnenland te gaan. Maar die binnenweg ging om een heel gebergte heen! Dat nam veel te veel tijd in beslag: we zaten al bijna de hele dag in de auto. Per ongeluk kwamen we weer langs het raceauto-circuit van Ricard.
We zijn gestopt en konden van een afstand de raceauto’s horen.
Op 23 en 24 juli 2022 is er weer een Formule 1 weekend!!!
Eindelijk waren we om een uur of 6 weer bij de caravan.
Om ½ 8 op weg naar een door Trudy gereserveerd restaurant aan de haven van Sanary. Zij op de fiets, wij vanwege Beau met de auto. (te warm met de fiets voor hem).
Wat een gezellige bedrijvigheid: leuke vissersbootjes in de haven, veel mensen en de terrassen druk bezet.
Even over 8en konden we aan een tafeltje gaan zitten. Het restaurant waar we zaten was waanzinnig populair en de obers liepen af en aan.
Het eten was heerlijk en we hebben tot in de late uurtjes aan het haventje gezeten.
Terug bij de camping moest de auto buiten het hek blijven staan en appte Trudy nog gauw even de code van de poort!
De volgende dag: Zondag 5 juni, 1e Pinksterdag zijn we op weg gegaan naar Faucon.
Wij vonden het erg druk aan de kust (tja: Pinksteren) en de kampeerplekken te klein. Konden we ons niet echt in vinden.
Heerlijk rustig op de autoroute: geen vrachtwagens (zondag), maar wel aardig wat verkeer aan de overkant richting kust.
Vanwege het vele geslinger op de route Avignon - Vaison la Romaine hebben we weer afslag 19 genomen bij Bollene.
Het voelde als thuiskomen om die route te rijden. Heerlijk.
Op het kampeerterrein kennis gemaakt met de nieuwe eigenaar en ja hoor: onze favoriete plek, nr. 72, was beschikbaar. Voorzichtig naar boven gereden (boom met uitstekende tak!) bereikten we ons plekje. Even manoeuvreren met de mover stond de caravan weer op zijn plek. Klein minpuntje: Op de plek achter ons stond een klein NL caravannetje. En dat is ons schaduwplekje om te zitten als het erg warm is.
De temperatuur was aangenaam bij aankomst en de vooruitzichten prima. Fijn.
De rest van ons verblijf hier kan ik makkelijk samenvatten: gezellige uurtjes met Loes en Gijs en hun vrienden uit NL, Alice en Hans, die wij ook al heel wat jaren kennen.
Met elkaar geborreld bij L&G, bij ons op de camping, waar inmiddels ook Hans en Alice staan met hun camper.
In Vaison op het terras gezeten etc. De rest van de week gewoon lekker bij de caravan en boodschappen gedaan en bij Loes en Gijs langs.
Wij vonden het erg druk aan de kust (tja: Pinksteren) en de kampeerplekken te klein. Konden we ons niet echt in vinden.
Heerlijk rustig op de autoroute: geen vrachtwagens (zondag), maar wel aardig wat verkeer aan de overkant richting kust.
Vanwege het vele geslinger op de route Avignon - Vaison la Romaine hebben we weer afslag 19 genomen bij Bollene.
Het voelde als thuiskomen om die route te rijden. Heerlijk.
Op het kampeerterrein kennis gemaakt met de nieuwe eigenaar en ja hoor: onze favoriete plek, nr. 72, was beschikbaar. Voorzichtig naar boven gereden (boom met uitstekende tak!) bereikten we ons plekje. Even manoeuvreren met de mover stond de caravan weer op zijn plek. Klein minpuntje: Op de plek achter ons stond een klein NL caravannetje. En dat is ons schaduwplekje om te zitten als het erg warm is.
De temperatuur was aangenaam bij aankomst en de vooruitzichten prima. Fijn.
De rest van ons verblijf hier kan ik makkelijk samenvatten: gezellige uurtjes met Loes en Gijs en hun vrienden uit NL, Alice en Hans, die wij ook al heel wat jaren kennen.
Met elkaar geborreld bij L&G, bij ons op de camping, waar inmiddels ook Hans en Alice staan met hun camper.
In Vaison op het terras gezeten etc. De rest van de week gewoon lekker bij de caravan en boodschappen gedaan en bij Loes en Gijs langs.
Gisteren, zondag 12 juni, tussen de middag, geluncht in Brantes, een klein oud plaatsje waar je alleen lopend kunt komen: auto op parkeerplaats en flink omhoog lopen (in de “hitte”) maar op het mooiste plekje met uitzicht op de “achterkant” van de Mont Ventoux. Een heel licht hapje bij een Nederlander, die hier al ruim 40 jaar woont met zijn Franse vrouw. Ze zijn kunstenaar en wel pottenbakkers, die prachtige dingen maken, die wel erg duur zijn.
Na afloop naar huis van L&G, waar we Beau hadden achtergelaten bij Taco. De ruimte daarboven bij het restaurantje is veel te klein voor 3 honden. En het is daar ook zo warm, dat het alles bij elkaar heel goed was, dat Beau niet mee was.
Bij terugkomst vloog hij zo de auto in. Biggles, de hond van H&A zat achterin en zo reden we weer terug.
Ieder snel de schaduw in, want het was 36 graden geworden!!!!! My God!!!!
Deze week (onze laatste), maandag 13 juni tot het weekend blijft het erg warm!
Daarom gaan we straks naar Caromb om wijn te halen, die we mee gaan nemen naar NL. Vanavond uit eten bij La Fleur Bleu, vlakbij Vaison la Romaine met L&G en H&A.
Heel gezellige plek van Nederlanders die hier een goed lopend restaurant hebben. Dat hebben we vanaf het begin meegemaakt.
Morgen, dinsdag ochtend , 14 juni gaan we naar Jan en Liesbeth, die op hun beurt dinsdagmiddag een paar dagen weg gaan.
Dan wordt het woensdag, 15 juni onze laatste dag hier. Loes en Gijs rijden dan ook weer naar NL.
Donderdag 16 juni wordt 37 graden verwacht, en dat vinden wij een mooi moment om in de gekoelde auto te stappen en in 2 dagen naar huis te rijden.
P.S. :: Het is vandaag dinsdag 14 juni zo heet, dat we vanavond gaan opbreken en morgen, de 16e, aan de terugreis gaan beginnen.
De hitte is zo groot, vandaag 35 gezien, dat een dag langer geen toegevoegde waarde heeft. Vanavond wachten we tot de zon helmaal weg is (diepe zucht)
Na afloop naar huis van L&G, waar we Beau hadden achtergelaten bij Taco. De ruimte daarboven bij het restaurantje is veel te klein voor 3 honden. En het is daar ook zo warm, dat het alles bij elkaar heel goed was, dat Beau niet mee was.
Bij terugkomst vloog hij zo de auto in. Biggles, de hond van H&A zat achterin en zo reden we weer terug.
Ieder snel de schaduw in, want het was 36 graden geworden!!!!! My God!!!!
Deze week (onze laatste), maandag 13 juni tot het weekend blijft het erg warm!
Daarom gaan we straks naar Caromb om wijn te halen, die we mee gaan nemen naar NL. Vanavond uit eten bij La Fleur Bleu, vlakbij Vaison la Romaine met L&G en H&A.
Heel gezellige plek van Nederlanders die hier een goed lopend restaurant hebben. Dat hebben we vanaf het begin meegemaakt.
Morgen, dinsdag ochtend , 14 juni gaan we naar Jan en Liesbeth, die op hun beurt dinsdagmiddag een paar dagen weg gaan.
Dan wordt het woensdag, 15 juni onze laatste dag hier. Loes en Gijs rijden dan ook weer naar NL.
Donderdag 16 juni wordt 37 graden verwacht, en dat vinden wij een mooi moment om in de gekoelde auto te stappen en in 2 dagen naar huis te rijden.
P.S. :: Het is vandaag dinsdag 14 juni zo heet, dat we vanavond gaan opbreken en morgen, de 16e, aan de terugreis gaan beginnen.
De hitte is zo groot, vandaag 35 gezien, dat een dag langer geen toegevoegde waarde heeft. Vanavond wachten we tot de zon helmaal weg is (diepe zucht)
